?این نمایشنامه یک تکگویی طولانی است که یک نوازنده کنترباس ارائه میدهد.
?او در آپارتمان کوچک خود که دارای عایق صداست با تماشاگران صحبت میکند؛ وی اهمیت کنترباس را در ارکستر با بیان حکایتهایی از تاریخچه ارکستر و با نواختن واقعی آن نشان میدهد.
ابر شلوارپوش
ما با جریان رود پیش میرویم و تمام خرد در راندن این جریان است، نه در کناری نشستن و رانده شدن.
ما به هنر خام نیاز داریم، به کلمات جدید، نه به جویباری از خیال.
ما به رودی از حقیقت که لبالب از سوالهای آنی برای تغییرات فوری است نیاز داریم.